Mirzə İbrahimov kimdir?

Xalqın mənəvi oyanışında mühüm rol oynayan Mirzə Əjdər oğlu İbrahimov  Azərbaycan-sovet ittifaqı yazıçısı, dramaturq, ictimai xadim.

Mirzə ibrahimmov 1911-ci il oktyabrın 28-də Cənubi Azərbaycanın  Sərab şəhərində anadan olmuşdur. 1918-ci ildə ailəsi ilə birlikdə Bakıya köçmüşdür. 7 yaşında olarkən atasının ölümündən sonra həyatının ağır günləri başlayıb. Neft işçisi olaraq işləyən dayısının yanında qalaraqoxumağa başlamışdır. Bu dövrdə Balaxanı və Zabrat kəndlərində muzduluq edərək çörək pulu qazanmışdır.

Mirzə İbrahimov təhsili

1926-1930-ci illərdə Balaxanı fabrik-zavod məktəbində oxuyub və işləyib. Bədii yaradıcılığa Zabrat fəhlə ədəbiyyat dərnəyinin üzvlüyü ilə başlamışdır. Azərbaycan Dövlət Elmi-tədqiqat İnstitunun ikillik hazırlıq şöbəsində təhisl almışdır. 1935-1937-ci illərdə SSRİ Elimlər Akademiyasının Lelinqraddakı Şərqşünaslıq İnstutunun aspiranturasında təhsilini davam etdirmişdir.

Mirzə İbrahimov fəaliyyəti

1930-cu ildə ilk şeiri olan “Qazılan buruq” “Aprel alovları” məcmuəsində dərc olunur. O. İlk publisist məqalələrini, hekayə və oçerklərini də 30-cu illərdə qələmə almışdır.

 “Həyat” pyesi 1935-ci ildə yazılmışdır.

1945-ci ildə Azərbaycan Elmlər Akademiyası təsis olunduqdan sonra Mirzə İbraimov akademiya seçilen 15 həqiqi üzvdən biri olmuşdur. 1942-ci ildə Azərbaycan SSR Maarif Naziri və M.F Axundov adına Azərbaycan Dövlət Opera və Balet Teatrının direktoru vəzifəsinə təyin edilmişdir.

Cənubi Azərbaycanda olarkən 1941-ci ildə “Vətən Yolunda” qəzetinin direktoru vəzifəsində çalışmışdır. İkinci dünya müharibəsi illərində 416 diviziya tərkibində döyüşlərdə iştirak etmişdir. Bu dövrdə qələmə aldığı əsərlərlə Azərbaycan dramaturgiyasını zənginləşdirir.  

Mir­zə İb­ra­hi­mov dil möv­zu­su­nu çox cid­di araş­dı­rıb və öz fi­kir­lə­ri­ni açıq bir şə­kil­də bə­yan edib. Onun dil haq­qın­da fi­kir­lə­ri ən dol­ğun şə­kil­də 1943-cü il­də yaz­dı­ğı “Di­li­mi­zin in­ki­şaf yol­la­rı haq­qın­da” mə­qa­lə­sin­də öz ək­si­ni ta­pıb.

1956-cı ildə AZərbaycan SSR Ali Sovetinin sədri olduuqdan sonra  “Kommunist” qəzetində dərc etdirdiyi “Azərbaycan dili dövlət idarələrində” adlı məqaləsində cəsarət tələb edən çox ciddi məsələlərdən bəhs olunur.

Mir­zə İb­ra­hi­mov Azər­bay­can Ya­zı­çı­lar İt­ti­fa­qı İda­rə He­yə­ti­nin səd­ri (1946-1954), SSRİ Ya­zı­çı­lar İt­ti­fa­qı İda­rə He­yə­ti­nin ka­ti­bi (1957-1965), Azər­bay­can Res­pub­li­ka­sı Na­zir­lər So­ve­ti səd­ri­nin müa­vi­ni (1946-1950), Azər­bay­can Res­pub­li­ka­sı Ali So­ve­ti Rə­ya­sət He­yə­ti­nin səd­ri (1954-1958) və­zi­fə­lə­rin­də ça­lı­şıb. Öm­rü­nün so­nu­na­dək Azər­bay­can Elm­lər Aka­de­mi­ya­sı Ni­za­mi adı­na Ədə­biy­yat İns­ti­tu­tu­nun Cə­nu­bi Azər­bay­can Ədə­biy­yat şö­bə­si­nin mü­di­ri, çox­cild­lik “Azər­bay­can ədə­biy­ya­tı ta­ri­xi”nin re­dak­si­ya he­yə­ti­nin üz­vü olub.

Ömrünün axırınadək Azərbaycan Elmlər Akademiyası  Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı şöbəsinin müdiri, çoxcildlik “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin” redaksiya heyətinin üzvü olmuşdur.

Mirzə İbrahimov 19993-cü il dekabrın 17-də Bakıda vəfat etmiş və Fəxri Xiyabanda dəfn olunmuşdur.